Geschiedenis

De Hoogmolen heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de middeleeuwen. 
De molen, voor het eerst vermeld in 1500, was een korenwatermolen met onderslagrad en speelde een belangrijke rol in het malen van graan voor de lokale bevolking. 

In de 17e eeuw onderging de molen een herbouw na een brand, waarbij het oorspronkelijke karakter behouden bleef.

De molen was eigendom van de Heer van Peer, die 2 molens had, de andere molen was gelegen op het gehucht van Molhem (banmolen of Yetsmolen genaamd).

Naast graanverwerking werd ook laken gevold op de molen, waarbij de uitstekende vezels in het laken werden gedrongen met behulp van volkuipen die door de molen in beweging werden gebracht. Deze activiteiten brachten inkomsten van ongeveer 70 gulden per jaar op voor de grondheer van Peer.

In de loop der eeuwen werden verschillende veranderingen doorgevoerd, zoals molenreparaties, betwistingen over molsterschotels (een soort vergoedingen of rechten die de molenaar had op de opbrengst van het graan dat door zijn molen werd verwerkt) en verpachtingen. 
Opvallend was de diversificatie naar elektriciteit in de 19e en 20e eeuw, waardoor de Hoogmolen efficiënter kon functioneren.

Tegenwoordig is de Hoogmolen niet alleen een historisch monument maar ook een toeristische bezienswaardigheid. In 1995 werd het beschermd als monument en dorpszicht. 
Het molenhuis werd gerenoveerd en omgebouwd tot verschillende vakantieverhuur-accomodaties. 

Bovendien werd in 2016 een waterkrachtcentrale geïnstalleerd, waarmee elektriciteit wordt opgewekt voor het molengebouw en 15 gezinnen.

De Hoogmolen blijft een levendig testament van een tijdperk waarin molens het kloppende hart van gemeenschappen waren, en het vertegenwoordigt het rijke erfgoed van het pittoreske Limburgse dorp Ellikom.